Osmanlı Devleti'nde İkinci Meşrutiyetin ilanı (1908) sonucu politikaya atıldığında henüz 19 yaşındaydı ve Fransızca öğrenmiş bulunuyordu. "Osmanlı Demokrat Fırkası-Fırka-ı İbad''ın (1909) kurucuları arasında yer alarak bu siyasal partinin genel sekreterliğini yaptı. "Genç Türk" (1910-12) gazetesinde ve daha birçok gazetede yayınladığı yazılarla kısa bir sürede gazeteci olarak da ün kazandı ve çoğunlukta bulunan "İttihat ve Terakki Partisi" için bir tehlike oluşturmaya başladı. 1913 yılında partisi kapatılarak kendisi de Sinop'a sürüldü. Fakat Avrupa'ya kaçarak mücadelesini sürdürdü. Bir süre sonra özel bir afla, politikaya karışmamak ve yazı yazmamak koşuluyla İstanbul'a geri döndü. Bu tarihten sonra daha çok müzikle uğraşmaya başlayarak çok sayıda operetler, karakteristik bazı konser eserleri, çok sayıda şarkı, fantezi, marş besteledi. Bunların birçoğunun sözlerini de kendisi yazdı. Özellikle sayısı yirmi beşe yakın olan sahne eserlerinin hemen hemen tamamının güftelerini de kendisi yazmıştı. Bunlar arasında "Haraboldu, tütmüyor artık Çerkes ocağı" gibi atayurdu Kafkasya'nın özlemini dile getiren parçalar da vardır.
1920-22 yıllarında Beşiktaş'daki Çerkes Kız Mektebi'nde ücretsiz olarak müzik dersleri vermiştir. Mütareke döneminde katıldığı "Radikal Avam Partisi"nin organı olan "Hukuk-u Beşer" (İnsan Hakları, 1919) gazetesinde ve başka gazetelerde de yazıları yayımlanmaktaydı. 10 Şubat 1946'da İstanbul'da öldü.